شاید جواب منفی بدم.

درسته که ممکنه دیگه آدم بهتری پیدا نکنم ولی دلیل نمیشه که با کسی بمونم که تفاوتم باهاش بیشتر از شبهاهتهامونه. خانواده هامونم که از دو تا شهر متفاوتن و تفاوت فرهنگی داریم.

خانوادم هم که هیچ اهمیتی به وضعیت ما نمی دن  اصلا نخواستم ازدواج کنم. 

یا به قول خارجیا فکت: ۱- اولین باری که تونستم قرص رو مثل آدم قورت بدم، ۱۹ سالم بود. ۲- بچه که بودم خرما نمی خوردم و بهونه ام هم این بود که "سیاهه" ! ۳- اولین باری که کیوی خوردم دوم دبیرستان بودم. ۴- بلد نیستم اسکناسهای پول رو مثل بقیه ی آدمها بشمارم. ۵- از عنکبوتها به شدت میترسم و هنوز کابوس عنکبوت دارم. ۶- هیچوقت فیلمای استار وارز رو ندیدم. ۷- با اینکه عاشق هری پاتر بودم ولی قبل از دانشگاه کتاباشو کامل نخونده بودم ۸- تمام تابلوهای سردر مغازه ها،

یه مدته فکر خوندن برای تخصص به سرم زده ولی جدی نمی گیرمش. خب اگه بخوام شروع کنم باید کلی از کارهامو لغو کنم، کلی کتاب بخرم و یه برنامه درست حسابی بریزم. از یه طرف خواهری میگه بیخیال تخصص بشو و بیا مطب پوست بزنیم. ولی من دوست ندارم. درسته درآمدش خوبه ولی اولاً من هنرشو ندارم. ثانیا برام رضایت بخش نیست. حالا همه میان میگن تو مطب بزن رضایتش با ما ؛)) انقد بدم میاد یکی تو مسائل کاریم دخالت کنه :( مخصوصا این ف رو دوست دارم بگیرم بزنم.

چهار صبحه. مریضا رو راه انداختیم رفتن. دلم پیش چند تاشون جا مونده که سفارشم رو گوش دادن و رفتن آزمایش و عکس بدن یا نه. گوش نمیدن. میترسن برن آزمایش بدن بگیم کرونا داری. برا همینم نمیرن. کرونا به شدت زیاد شده مواظب خودتون باشین.